Op het dorpsplein waren alle bankjes bezet, de vele terrasjes waren overvol. Een muzikant bracht met keyboard en zangstem vlotte muziek ten gehore. Op de bankjes luisterde en... keek men vooral.
Op de terrasjes kauwde men onverstoorbaar verder op Schnitzel mit Pommes oder Bratkartoffeln alsof er helemaal niets gaande was. Het was een paradijselijke, zwoele zomeravond in het Oostenrijkse Zell am See.
Een vreemde snuiter, uw pastoor, opende op het dorpsplein de dansvloer. Kan ie dat? Reken maar van yes! Een reisgenoot danste vrolijk mee, de ander drie trokken zich grijnzend en met zichtbare gêne terug tot een veilige etalage was bereikt.
Het plein kwam waarlijk tot leven. Mensen reageerden, een toerist hanteerde de fotocamera. De jongelui kwamen hossend in de benen, ook een vrouw van meer dan middelbare leeftijd! Helaas duurde het totdat de muzikant zijn nummer uit had. Toen zat men weer op het bankje te kijken en op de terrasjes was men toe aan de volgende gang: Eis mit Sahne.
In mijn gedachten zag ik het voor mij: Jezus predikend en weldoende op dit plein. Op de bankjes luistert en ... kijkt men vooral. Op terrasjes kauwt men onverstoorbaar verder op Schnitzel mit Pommes oder Bratkartoffeln alsof er helemaal niets gaande is. Gelukkig een paar mensen die in de benen durven komen.
Het leek een gemiddelde parochie. Een mazzel dat de muzikant ondanks alles zijn muziek ten gehore bleef brengen, zoals ook Jezus ondanks alles met ons bezig blijft. Voor de parochie ligt een nieuw seizoen in het verschiet. Vrijwilligers die goed gemutst voor de Heer en voor u in de benen komen en hopen dat hun inzet aanstekelijk zal zijn.
Als u het achterliggende parochieseizoen lekker rustig op uw bankje zat of onverstoorbaar iets anders deed heb ik een vraagje voor u: Mag ik deze dans van u?